Zegar ma formę medalionu, który był noszony na szyi po założeniu, np.: łańcuszka. Składa się z dwóch ruchomych elementów, okrągłej mosiężnej płytki i pierścienia z uchwytem do zawieszenia. Na awersie znajdują się dwie skale. Pierwsza z nich zawiera początkowe litery łacińskich nazw miesięcy dla całego roku, druga natomiast zawiera linie godzinowe wraz z ich arabskimi oznaczeniami w zakresie od 3-12-9 co jedną godzinę. Godziny są ułożone w dwóch wierszach jedna pod drugą, gdyż zegary wysokościowe pokazują czas z wysokości słońca na niebie, a nie z kierunku padania promieni słonecznych, dlatego też linie wszystkich godzin (poza 12) pokazują ten sam czas dwa razy w ciągu dnia. Godziny od 3-12 pokazują godziny przedpołudniowe, a od 12-9 popołudniowe. W centrum tarczy znajduje się personifikacja przedstawiająca Słońce, którego „nos” stanowił gnomon (obecnie brakujący

Zegar działa podobnie jak typowe zegary wysokościowe. W tym przypadku należy obrócić tarczą tak, aby uchwyt wskazywał na dany miesiąc, następnie zawiesić w pionie naprzeciw słońca i z położenia cienia odczytać godzinę czasu prawdziwego słonecznego.