Zegar słoneczny dwutabliczkowy – typu Dieppe, Francja XVI w.
Zegar składa się z dwóch grawerowanych tabliczek o różnych grubościach. Obie płytki po zamknięciu są blokowane za pomocą dwóch haczyków, a po otwarciu tworzą kąt 90 stopni.
W środku, na wewnętrznej stronie górnej płytki, znajduje się koliste wycięcie, w którym umieszczono mosiężną pomalowaną na niebiesko z motywami roślinnymi płytkę. Na niej widać fragmenty tekstu, zapewne miast wraz z ich szerokościami geograficznymi. W centralnej części płytki widnieje mosiężny pion w kształcie koła zawieszonego na nici. W jej górnej części znajduje się prostokątne wycięcie, przez które widać skalę kątową, od 40 – 50 stopni. Nad skalą umieszczono przesuwający się po mosiężnym suwaku wskaźnik, który po przesunięciu od razu naciąga nić (wskazówkę zegara). Jest ona przymocowana do mosiężnego drucika znajdującego się we wgłębieniu płytki.
Druga tabliczka, na wewnętrznej stronie ma wydrążony kolisty otwór, w którym został umieszczony kompas z 8 kierunkową różą wiatrów ze skrótami nazw w języku francuskim głównych kierunków geograficznych. W centrum znajduje się igła magnetyczna. Całość przykryta jest od góry szybką i zablokowana mosiężna ozdobną opaską wykonaną ze splecionych razem dwóch cienkich mosiężnych drutów. Na obwodzie kompasu znajduje się wykres gnomoniczny wykonany dla szerokości geograficznych 48, 45 i 42 stopni. Godziny są opisane w postaci cyfr rzymskich w zakresie od V-XII-VII co jedną godzinę. Linie pełnych godzin przechodzą przez całą szerokość pierścienia, a interwały półgodzinne w postaci kropek. Z punktu środkowego wykresu wychodzi nić łącząca obie tabliczki, która służy jako gnomon.