Zegar oliwny, Niemcy, XVIII w.

Ten typ czasomierza o budowie lampy ze szklaną bańką był najprostszym w użyciu rodzajem zegara ogniowego. Do banieczki wlewano oliwę, poniżej znajduje się miseczka, w której umieszczano knot i podpalano. W miarę wypalania się oleju, opadał jego poziom, wskazując czas na naniesionej podziałce.

Tego typu czasomierze były stosowane w XVII i XVIII w. głównie w klasztorach, zapewne wykorzystywano je do mierzenia czasu wykonywanej pracy.