Zegar słoneczny dwutabliczkowy – typu norymberskiego, Niemcy, XVI w.
Dzisiaj prezentujemy eksponat z naszego ulubionego działu, czyli kolejny zegar słoneczny.
Zegar składa się z dwóch prostokątnych tabliczek: cieńszej i grubszej wykonanych z kości słoniowej, które po otwarciu są ustawiane prostopadłe względem siebie.
W poziomej płytce w centrum znajduje się kolisty otwór, w którym umieszczono kompas z linią przechodzącą przez jego środek, oznaczającą najprawdopodobniej deklinację magnetyczną. Poza tym kompas nie zawiera oznaczeń stron świata, brak też igły magnetycznej. Wokół kompasu znajduje się wykres gnomoniczny zegara słonecznego z arabskimi oznaczeniami godzin, a z jego centrum wychodzą linie pełnych godzin, natomiast odstępy półgodzinne występują w postaci gwiazdki (” * „). Pomiędzy godzinami 4 i 8 znajdują się rysunki, słońca i gwiazd. Z centrum wykresu wychodzi też nić łącząca obydwie płytki, stanowiąca gnomon dla zegarów znajdujących się na obu płytkach.
Na pionowej tabliczce znajduje się tarcza zegara słonecznego z rzymskimi oznaczeniami godzin. Linie godzinowe są w postaci dłuższych kresek, a odstępy półgodzinne w postaci gwiazdki (” * „). W centrum tabliczki znajduje się grawerowany kwiat, na jego wierzchniej stronie znajdują się dwie tarcze zegarowe z godzinami 6-12-6-12 umieszczone dookoła centrum tabliczki, a wokół nich dni miesiąca synodycznego (lunacja) wynoszącego 29 dób. Pierwsza tarcza jest wykonana z mosiężnej okrągłej blaszki z wskaźnikiem i przymocowana do tabliczki za pomocą nitu. Obraca się ją wokół osi i ustawia na dany dzień miesiąca synodycznego. Na tarczy znajduje się wizerunek księżyca. Druga tabliczka oraz dni miesiąca synodycznego są grawerowane na tabliczce.