Zegar słoneczny dwutabliczkowy – typu Dieppe, Francja, poł. XVII w.
Zegar, który prezentujemy dzisiaj, trzeba przyznać jest troszeczkę skomplikowany w użyciu. Składa się z dwóch grawerowanych tabliczek, które po otwarciu tworzą kąt 90 stopni.
Górna płytka na wierzchniej stronie zawiera wykres gnomoniczny zegara równikowego, w którego centrum jest wykres zegara biegunowego. W środku, na wewnętrznej stronie płytki znajdują się trzy obrotowe tarcze o wspólnym środku wykonane ze srebra i połączone ze sobą. Pierwsza z nich najmniejsza, posiada koliste wycięcie przez które widać fazy księżyca oraz strzałkę do wskazywania na dany dzień miesiąca księżycowego. Oznaczenia dni znajdują się na większej tarczy, która również posiada strzałkę do wskazywania dnia miesiąca na ostatniej tarczy usytuowanej na samym końcu.
Druga tabliczka, na wewnętrznej stronie, w kolistym otworze posiada kompas wraz z tarczą zegara analemmatycznego. Pomiędzy ramionami róży wiatrów znajdują się nazwy europejskich miast wraz z ich szerokościami geograficznymi. Tarcza zegara analemmatycznego ma kształt półpierścienia z rzymskimi oznaczeniami godzin. Na obwodzie kompasu znajduje się tarcza zegara poziomego, wraz z nicią łącząca obie tabliczki – gnomonem. Na odwrocie płytki z kolei jest obrotowa tarcza z kalendarzem.
Płytki należy ustawić prostopadle względem siebie i odpowiednio do stron świata. Wówczas z cienia nitki odczytamy godzinę czasu prawdziwego słonecznego. Aby posłużyć się zegarem równikowym, wówczas należy pionową płytkę pochylić na odpowiedni kąt, wówczas z cienia wskazówki na tarczy odczytamy godzinę. Zegar analemmatyczny ustawia się na dany dzień według kalendarza umieszczonego na spodzie poziomej płytki, wówczas też z cienia na tarczy odczytamy godzinę.